نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی دو عامل بسیار مرتبط و متقابل هستند. در یک سیستم دموکراتیک، مجلس نمایندگان نقش اساسی را در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و قانون‌گذاری دارد و به عنوان نماینده مردم عمل می‌کند.
نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی دو عنصر اصلی در ساختار سیاسی کشور هستند. نمایندگی مجلس به معنای انتخاب نمایندگان توسط مردم و ایفای نقش آنها در تصمیم‌گیری‌های سیاسی است. در حالی که سیستم دموکراسی یک نظام سیاسی است که قدرت تصمیم‌گیری را به مردم می‌دهد و آنها را در فرآیند تصمیم‌گیری سیاسی مشارکت می‌دهد. این دو عنصر با یکدیگر در ارتباط هستند و در تعیین ساختار و عملکرد سیستم سیاسی تأثیرگذار هستند.
کلمه دموکراسی (به انگلیسی:Democracy) یک کلمه یونانی بوده که به مفهوم «حکومت مردم» می‌باشد. مفکوره دموکراسی برای هزاران سال مورد بحث بوده است، اما هیچ نوع تعریف مشخص از برداشت دموکراسی در میان مردم جهان وجود ندارد که همه با آن موافق باشند. درمیان سایر چیزها، دموکراسی موضوع است که همیشه در حال تغییر و تکامل یافتن است. اگرچه، چیزهای وجود دارد که بسیاری معتقداند به دموکراسی مرتبط می‌باشد، مانند برابری انسان‌ها در مرتبت و حقوق، آزادی عقیده، آزادی مطبوعات و آزادی بیان و برگزاری انتخابات آزاد که تمام این‌ها نزد قانون برابر است. دریک جامعه دموکراتیک که انتخابات عمومی و آزاد برگزار می‌شود، مردم می‌توانند به سیاستمداران و احزاب که از آنها در ساختن پالیسی به سطح کشور، منطقه و محل نمایندگی می‌کنند رأی بدهند. سیاستمداران و احزاب که زیادترین آراء را بدست بیاورند کسانی خواهند بود که بیشتر در تصمیم‌گیری سهیم هستند. سیاستمداران انتخاب شده از رأی دهندگان نمایندگی می‌کنند. این بنام حکومت دموکراتیک یاد می‌شود. حکومت دموکراتیک امروزه یکی از معمول‌ترین حکومت‌ها در جهان است، و این سیستمی است که ما در سویدن داریم. اگرچه این اکثریت است که حکومت دموکراتیک تصمیم می‌گیرند، اما اقلیت این حق را دارند که اکثریت نمی‌توانند به سادگی از آن بگذرند. اصل بنیادی در جامعۀ دموکراتیک این است که قدرت با در نظر گرفتن احترام به حقوق انسان اعمال می‌گردد. به این معنی که کسانیکه تصمیم‌گیرنده نباید افراد و گروه‌های مخالف را سرکوب کنند. تمامی افراد جامعه حق اظهار نظر دارند. انتخابات عمومی یگانه راه اعمال نفوذ برای باشندگان می‌باشد که در مورد چگونگی حکومت تصمیم بگیرند. برای اینکه دموکراسی در یک کشور نتیجه بخش باشد، باشندگان کشور باید در دموکراسی سهیم باشند. دموکراسی زمانی می‌تواند مستحکم باشد که حداکثر مردم در انتخابات سرتاسری رأی بدهند، همچنان بطور داوطلبانه به نهادها ملحق شوند یا در گفتگوهای سیاسی با دوستان و همکاران خود اشتراک نمایند. یا زمانی که آنها با سیاستمداران به طریقه‌های مختلف تماس گرفته و دیدگاه و فکر خود را با آنها شریک سازند. اگر بسیاری از شهروندان کشور رأی بدهند، به سادگی می‌توان مطمئن بود که پالیسی‌هایی که تطبیق می‌شوند همانا آنچه‌اند که مردم می‌خواهند. اما برای دموکراتیک بودن جامعه، تنها اشتراک اتباع کشور در انتخابات سرتاسری کافی نمی‌باشد. چیزی که در لابه‌لای انتخابات اتفاق می‌افتد نیز برای دموکراسی مهم است. دموکراسی نیاز به گفتگوی محترمانه دارد. این در برگیرنده شنیدن نظرات و دیدگاه‌های دیگران ابراز نظر و دیدگاه خود است. برای یک دموکراسی کاربردی ضرروی است که اتباع یک کشور فکر نمایند که آنها نیز بخشی از جامعه هستند. آنها باید قادر به تاثیرگذاری در انتخابات عمومی باشند، از سوی دیگر همچنان باید احساس کنند که می‌توانند در زندگی روزمره‌شان، در مکتب، در کار، چهار اطراف و فامیل خود تغییر ایجاد کنند. گفتگو با دیگران در مورد اینکه چه چیزی دموکراتیک است و چه چیزی دموکراتیک نیست خود برای جامعه دموکراتیک حائز اهمیت است. اگر گفتگوها متوقف شوند، این شاید مبین آن باشد که بسیاری از مردم فکر می‌کنند دموکراسی دیگر حائز اهمیت نیست، که این مسئله نشانگر آن است که دموکراسی دیگر ضعیف شده است. اینکه دموکراسی خوب است یا بد از ابتدای ظهور این اندیشه مورد بحث بوده است. برخی استدلال می‌کنند که نظام دموکراتیک همانند نظام دیکتاتوری که در آن شخص تصمیم‌گیرنده می‌تواند تصامیم را زود عملی کند آنچنان که باید سریع و مؤثر نیست. در دموکراسی، صدای هر فرد باید شنیده شود. مردم باید برای رسیدن به توافق با هم سازش کنند و رأی بدهند. لذا در موارد حاد، حتی در حکومت‌های دموکراتیک، دموکراسی باید بخاطر مؤثر بودن و سریع بودن تصامیم نادیده گرفته شود. در حالات اضطراری، لازم است تا رهبران برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع سریعتر تصمیم بگیرند. خیلی از مثال‌های دولت‌های غیر دموکراتیک وجود دارد که باعث سرکوبی و وحشت افراد جامعه شده است. در رژیم دیکتاتوری، اشخاص را بخاطر دیدگاه‌هایشان یا بخاطر اینکه به یک گروه خاصی تعلق دارند زندانی می‌کنند یا در قرارگاه‌های تحت نظارت نگهداری می‌کنند. تاریخ نشان می‌دهد که نظام دموکراتیک می‌تواند از آزادی‌های فردی و حقوق بشر به بهترین وجه حمایت نماید. و اینکه دموکراسی و صلح در صورتیکه مردم ممالک مختلف باهم ارتباط و تجارت داشته باشند اکثراً موفق می‌شود.
دموکراسی از اصول اساسی شامل حقوق مدنی، حقوق سیاسی، حقوق اقتصادی و حقوق اجتماعی تشکیل شده است.
اگرچه اسلام به عنوان یک دین، نظام سیاسی خاصی را ترویج نمی‌کند، اما ارزش‌های اساسی اسلام با برخی اصول دموکراسی تطابق دارد. به عنوان مثال، اسلام از حقوق انسانی و عدالت اجتماعی حمایت می‌کند که همگی اصول اساسی دموکراسی هستند. همچنین، اسلام به ترویج تعاون و مشارکت اجتماعی تأکید می‌کند که از جمله اصول اساسی دموکراسی است.
یکی از ویژگی‌های اساسی دموکراسی، مشارکت مردم در فرآیند تصمیم‌گیری است. در جامعه اسلامی نیز، مردم حق وصول به اطلاعات و شرکت در تصمیم‌گیری‌های سیاسی را دارند. برخی می‌گویند که مشارکت مردم در سیاست به معنای تداخل در حکومت الهی است، اما این دیدگاه غیردقیق است. اسلام به مردم اجازه می‌دهد که در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و سیاسی شرکت کنند و از این طریق به تحقق عدالت اجتماعی کمک کنند. همانطور که گفته شد، یکی از اهداف اصلی سیستم دموکراسی، ایجاد نمایندگی مردم در فرآیند تصمیم‌گیری‌های سیاسی است. در این سیستم، مردم از طریق رأی‌گیری نمایندگان خود را انتخاب می‌کنند تا در مجلس نمایندگی کنند و آراء و نیازهای آنها را در تصمیم‌گیری‌های سیاسی به تأثیر بگذارند. نمایندگان در اینجا نقش وظیفه‌ای ایفا می‌کنند و مردم از طریق آنها در فرآیند تصمیم‌گیری سیاسی شرکت می‌کنند.
نمایندگی مجلس در سیستم دموکراسی می‌تواند به عنوان یک ابزار برای حفظ مسئولیت و شفافیت در تصمیم‌گیری‌های سیاسی عمل کند. نمایندگان مجلس می‌توانند نیازها و آراء مردم را در تصمیم‌گیری‌های سیاسی منعکس کنند و در عین حال مسئولیت خود را نسبت به مردم و حسابرسی از عملکرد خود در اجرای سیاست‌ها داشته باشند. این نوع نمایندگی می‌تواند به عنوان یک مکمل برای سیستم دموکراسی عمل کند و از مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌های سیاسی حمایت کند.
در عمل، رابطه بین نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی می‌تواند تأثیرگذاری‌های متنوعی داشته باشد. به عنوان مثال، اگر نمایندگان مجلس تنها به عقاید و منافع خود توجه کنند و نیازها و آراء مردم را در نظر نگیرند، این می‌تواند به نقض اصلی نمایندگی در سیستم دموکراسی منجر شود. همچنین، اگر نمایندگان مجلس با توجه به منافع گروهی خاصی تصمیم‌گیری کنند و نادیده بگیرند که همه اقشار جامعه را نمایندگی کنند، این می‌تواند به ناکارآمدی و ناعادلانه بودن سیستم دموکراسی منجر شود.
نمایندگان مجلس مسئولیت دارند که بهترین منافع و نیازهای مردم را در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و قانون‌گذاری مدنظر قرار دهند. این نمایندگی، نه تنها میزان شرعیت و قانونیت تصمیمات مجلس را افزایش می‌دهد، بلکه به مردم اعتماد بیشتری به سیستم دموکراسی می‌بخشد. با توجه به اینکه نمایندگان مجلس از طریق انتخابات مردمی به مجلس وارد می‌شوند، آنها مسئولیت دارند که نیازها و مطالبات مردم را به درستی بشناسند و در تصمیم‌گیری‌های خود مدنظر قرار دهند. این بدان معناست که نمایندگان مجلس باید به صحبت‌ها و نظرات مردم گوش کنند و در تصمیم‌گیری‌های خود آنها را مدنظر قرار دهند. این رابطه بین نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی، میزان شفافیت و حساب‌پذیری نمایندگان را نیز تقویت می‌کند. همچنین، نمایندگی مجلس در یک سیستم دموکراتیک، برابری و توازن قدرت را تضمین می‌کند. با توجه به اینکه نمایندگان مجلس از طریق رأی مردم وارد مجلس می‌شوند، همه اعضای مجلس دارای حق و رأی مساوی هستند و تصمیمات مجلس با توجه به اکثریت رأی‌ها اتخاذ می‌شود. این توازن در تصمیم‌گیری‌های مجلس، از تمرکز قدرت در دست افراد یا گروه‌های خاص جلوگیری می‌کند و برابری فرصت‌ها و حقوق را تضمین می‌کند. در نهایت، رابطه بین نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی به تقویت و تثبیت ساختار دموکراسی کمک می‌کند. با توجه به اینکه مجلس نمایندگان در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و قانون‌گذاری نقش اساسی دارد، این نمایندگی مردمی و مسئولیت‌پذیری نمایندگان، سیستم دموکراسی را تقویت و بهبود می‌بخشد. به طور کلی، رابطه بین نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی بسیار حیاتی است. نمایندگی مجلس، نقش اساسی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و قانون‌گذاری دارد و به عنوان نماینده مردم عمل می‌کند. این رابطه، نه تنها به تقویت و تثبیت ساختار دموکراسی کمک می‌کند، بلکه به مردم اعتماد بیشتری به سیستم دموکراسی می‌بخشد.
دموکراسی با تأکید بر حقوق زنان و تساوی جنسیتی مواجه است. در جامعه اسلامی نیز، حقوق زنان به عنوان یکی از اصول اساسی اسلام مورد تأکید قرار می‌گیرد. اسلام به زنان حقوق مساوی با مردان، از جمله حقوق سیاسی و اقتصادی، می‌دهد. این تطابق ارزش‌های اسلامی با اصول دموکراسی نشان می‌دهد که دموکراسی در جامعه اسلامی قابل اجرا است.
بنابراین، برای حفظ تعادل در رابطه بین نمایندگی مجلس و سیستم دموکراسی، لازم است که نمایندگان مجلس به طور کامل نمایندگی کنند و نیازها و آراء مردم را در تصمیم‌گیری‌های سیاسی به تأثیر بگذارند. همچنین، نمایندگان باید مسئولیت خود را در قبال مردم و حسابرسی از عملکرد خود داشته باشند تا از حفظ شفافیت و مسئولیت در سیستم دموکراسی اطمینان حاصل شود. با توجه به بررسی‌های انجام شده، می‌توان نتیجه گرفت که دموکراسی در جامعه اسلامی قابل اجرا است و با ارزش‌ها و اصول اسلامی سازگاری دارد. اسلام به حقوق انسانی، عدالت اجتماعی، مشارکت مردم و حقوق زنان تأکید می‌کند که همگی اصول اساسی دموکراسی هستند. از این رو، با توجه به این تطابق، می‌توان دموکراسی را به عنوان یک سیستم سیاسی موثر و پایدار در جامعه اسلامی معرفی کرد.
